تیتانیوم دی‌اکسید، یکی از ترکیبات شیمیایی پرکاربرد در صنعت و علم، به‌خصوص در زمینه محیط‌زیست و آب‌شناسی مورد توجه قرار گرفته است. این ماده به‌طور عمده به‌عنوان رنگدانه در صنایع رنگ‌سازی و همچنین به‌عنوان یک ماده ضد اشعه UV مورد استفاده قرار می‌گیرد. با این حال، اخیراً تحقیقات نشان داده‌اند که تیتانیوم دی‌اکسید می‌تواند در آب نیز متعلق به موضوعاتی جدی باشد.

بسیاری از تحقیقاتی که در این زمینه انجام شده‌اند، نشان می‌دهند که تیتانیوم دی‌اکسید به‌عنوان یک ماده‌ای که می‌تواند در فرایندهای فتوکاتالیستی عمل کند، می‌تواند موجب تولید رادیکال‌های آزاد در آب شود. این رادیکال‌ها می‌توانند به سلول‌های زنده و میکروارگانیسم‌ها آسیب برسانند و در نتیجه تنوع زیستی را کاهش دهند. علاوه بر این، تجمع تیتانیوم دی‌اکسید در آب ممکن است منجر به گرفتگی لوله‌ها و تجهیزات آبی نیز شود که خود موجب مشکلات جدیدی در سیستم‌های آبرسانی و تصفیه آب خواهد شد.

تحقیقات نشان داده‌اند که میزان تیتانیوم دی‌اکسید موجود در آب‌های سطحی و زیرزمینی در برخی مناطق به‌طور نگران‌کننده‌ای در حال افزایش است. این افزایش می‌تواند ناشی از افزایش فعالیت‌های صنعتی و کشاورزی باشد، به‌ویژه در کشورهایی که دارای صنعت قوی رنگ‌سازی و ساخت و ساز هستند. بنابراین، مدیریت صحیح تولید و استفاده از تیتانیوم دی‌اکسید برای حفظ کیفیت آب و سلامت محیط‌زیست اهمیت ویژه‌ای دارد.

برای رسیدن به چنین مدیریتی، لازم است که قوانین و مقررات محکم‌تری در زمینه کنترل آلودگی آب توسط تیتانیوم دی‌اکسید و سایر مواد شیمیایی وضع شوند. همچنین، آموزش‌های عمومی در زمینه خطرات استفاده نادرست از این ماده و ترویج روش‌های پایدار در تولید و مصرف آن، می‌تواند به کاهش اثرات منفی آن بر روی آب و محیط‌زیست کمک کند.

در نهایت، تیتانیوم دی‌اکسید، اگرچه یک ماده مفید در بسیاری از صنایع به‌شمار می‌رود، اما باید با احتیاط و تحت نظر متخصصان مورد استفاده قرار گیرد تا از خطرات آن برای منابع آبی و اکوسیستم‌های طبیعی جلوگیری شود. اهمیت پایداری و حفاظت از آب، به‌عنوان یکی از منابع حیاتی زندگی، ایجاب می‌کند که توجه بیشتری به این مسئله شود.